ตัวอย่างคำประพันธ์
| สิบเอ็ดบอกความนัย | หนึ่งบาทไซร้ของพยางค์ |
| วรรคหน้าอย่าเลือนราง | จำนวนห้าพาจดจำ |
| หกพยางค์ในวรรคหลัง | ตามแบบตั้งเจ้าลองทำ |
| สัมผัสตามชี้นำ | โยงเส้นหมายให้เจ้าดู |
| สุดท้ายของวรรคหนึ่ง | สัมผัสตรึงสามนะหนู |
| หกห้าโยงเป็นคู่ | เร่งเรียนรู้สร้างผลงาน |
| อ.ภาทิพ ศรีสุทธิ์ |
| คณะ กาพย์ยานี ได้ชื่อว่ายานี ๑๑ เพราะ จำนวนพยางค์ใน ๒ วรรค หรือ ๑ บรรทัด รวมได้ ๑๑ พยางค์ ๑ บท มี ๔ วรรค วรรคหน้า ๕ พยางค์ วรรคหลัง ๖พยางค์ |
| สัมผัสระหว่างวรรค ใน ๑ บท มีสัมผัส ๒ คู่ สังเกตจากแผนผังและตัวอย่าง |
ตัวอย่าง
|
| คลื่นคลั่งทะเลโถม | กระหน่ำโหมทะเลคน |
| คลื่นซัดระบัดชล | เฉกจะล้างฤๅอย่างไร |
| ยิ้มแย้มแต้มเกลื่อนอยู่ | มินึกรู้เหตุการณ์ใด |
| ธรณีพิโรธไย | จึงเข่นฆ่าประชากร |
| ฟ้าดินดาวเดือนดับ | คณานับขจายขจร |
| เสียงร่ำด้วยร้าวรอน | ร้องหวีดหวาดทะเลตรม |
| สายตาที่แตะต้อง | ทุกที่ท้องล้วนทุกข์ถม |
| ซากศพกลางเลนตม | สู้แดดลมอย่างเดียวดาย |
| ฟ้าพรากจากอกฟ้า | ปวงประชาพาขวัญหาย |
| "พุ่ม"เพิ่งฉกรรจ์กาย | ลาลับหมายกรายเยี่ยมฟ้า |
| คลื่นใจจึงรวมจิต | ร่วมอุทิศคลื่นศรัทธา |
| .สยบคลื่นยักษา | ร่วมเยียวยาด้วยคลื่นใจ |
| อ.ภาทิพ | |
| 30/12/2004 11:11 |
ฝันร้าย ๑
| .เพราะงามจึงตามฝัน | จิตมุ่งมั่นมุ่งหมายมา |
| หลายชาติหลายภาษา | ร่วมชะตาชมอ่าวงาม |
| หัวเราะระเริงรื่น. | แสนสดชื่นอ่าวสยาม |
| บ้างมองฟ้าสีคราม | วิ่งไล่ตามโล้คลื่นลม |
| บัดเดี๋ยวน้ำเหือดหาย | ม้วนกลับคล้ายจะขู่ข่ม |
| .สรรพสิ่งต่างดิ่งจม | หวีดระงมตะลึงลาน |
| งงงงแล้วคงนิ่ง | เกินไหวติงแม้คืบคลาน |
| คลื่นคลั่งเข้าสังหาร | สุดแรงต้านรักษาตัว |
| พ่อแม่เหลียวแลลูก | เจ้าบุญปลูกร้องระรัว |
| มือหมายคว้าไขว่ทั่ว | โคลนขุ่นมัวกลบเกลื่อนกาย |
| ใจหายตายทั้งเป็น | สุดลำเค็ญใต้โคลนทราย |
| .ใช่เป็นเช่นฝันร้าย | หมื่นชีพวายใต้หาดงาม |
| อ.ภาทิพ |
| คลื่น ๓ | |
| ภูเก็ตเพชรเพริศแพร้ว | เลือนลับแล้วทะเลคราม |
| ธันวาสี่เจ็ดคร้าม | ทุกเขตคามเหลือร่องรอย |
| รอยร้างพร่างพร่าเกลื่อน | ร้านเรือเรือนร้างคนคอย |
| คอยคนหลายวันคล้อย | เพียงศพลอยที่เยือนมา |
| น้ำตาจึงพร่าพร่าง | ทุกก้าวย่างอนาถา |
| ศพซากลากนำมา | ไร้ชีวาไร้แรงลม |
| ลมแรงแห่งเกลียวคลื่น | อ้าปากกลืนชีวิตจม |
| จมจ่อมพร้อมทับถม | โศกเศร้าซมผู้พบพาน |
| พานพาหาคนรัก | วันสู่ปักษ์จักร้าวราน |
| รานร้าวนั้นเนิ่นนาน | เพราะล่วงกาลมิผ่านพบ |
| พบเพียงเสียงร่ำไห้ | ทั้งเทศไทยมาบรรจบ |
| จบกิจคิดเรื่องรบ | มาสมทบช่วยคลี่คลาย |
| คลายทุกข์ที่โศกเศร้า | เพื่อบรรเทาเยียวยากาย |
| กายใจไม่สบาย | จงเลือนหายร้ายจากภูฯ |
: | ครูหมูอ้วน - 30/12/2004 14:04 |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น